Nota: die make van die toerusting wat ek hier van praat is die wat ek gebruik. Daar is baie ander wat net so goed werk.
Nou’t jy jou kamera en ‘n goeie lens (en ‘n kaart om op op te neem!), jy weet hoe om die kamera op film te stel en nou wil jy uitgaan en begin neem. Goed en wel, mens kan ver kom met net dit. Ongelukkig is ‘n DSLR eerstens ‘n stilkamera en maar tweedens ‘n filmkamera en ‘n paar goed is ekstra nodig om werklik (tegnies) goeie films te maak. Hier praat ek nie van eksterne monitors, ‘n “follow focus”, ‘n “glide cam”, “dollies”, hyskrane, ens., ens. nie, maar van iets so basies soos ‘n mikrofoon.
1. Ekstra batterye
Ten minste een. In een dag se skiet by die Botaniese tuin is ek deur altwee my batterye en ek het nie die hele dag geskiet nie. As jy ernstig verfilm is dit blykbaar maklik om deur 6 batterye op ‘n dag te gaan! Die derdeparty battery wat ek by gekoop het, is goedkoper en werk (sover) net so goed soos die Canon een.
2. Ekstra kaarte
Ek’s self ook skuldig aan die een. Op die oomblik het ek net een CF-kaart vir my kamera, doodeenvoudig oor die prys: ‘n 32GB, 60MB/s, UDMA compact flash kaart, soos die een wat ek reeds het, kos oor die R2000.
Moenie dink dat jy nie gou deur ‘n 32GB kaart sal gaan nie. Paasnaweek het ek dit in twee dae reggekry en ek het nie heeldag en aldag verfilm nie! Video vreet kaartspasie en mens wil nie op ‘n kritieke oomblik moet ophou, omdat jou spasie op is nie.
Daar kan ook fout gaan met so ‘n kaart, hetsy tydelik (korrupte lêerstelsel, ens.) of permanent (gewoonlik fisies, soos iemand wat per ongeluk oor die kaart ry). Met ‘n korrupte kaart kan die lêers met die regte sagteware gewoonlik teruggekry word, maar daar is geen waarborge nie en die data wat teruggekry word is nie noodwendig so goed as wat mens sou wou hê nie (sinkronisasie probleme, ens.). Met fisiese skade kan van die data dalk teruggekry word, maar die kans is baie slegter.
3. Ordentlike kamerasak
Ja, ‘n Lowepro kamerarugsak kos by ‘n R1000, maar sonder ‘n ordentlike kamerasak gaan jy een of ander tyd skade aan van jou toerusting lei. Ek hou van die idee van ‘n kamerasak wat nie met die eerste oogopslag soos een lyk nie, dus die rugsak. En dames, die rugsakke met die een band wat so oor die bors kom, werk NIE vir die voller vroulike figuur NIE.
4. Eksterne mikrofoon
Lees mens oor film en klank op die internet, is twee goed baie duidelik:
- Slegte klank is baie gouer en meer steurend in ‘n film as ‘n slegte beeld
- Slegte klank = amateuragtig
Die 7D se aanboord mikrofoon is nie baie goed nie. Dis mono en tel baie ruis op, veral van die hantering van die kamera. So kry ‘n eksterne mikrofoon en kry ‘n goeie een.
Die een wat ek gebruik is die Røde Video Mic Pro. Dit kos nie ‘n plaas se prys nie (R1700 toe ek dit gekoop het deur een van die plaaslike verskaffers. Kyk op http://www.rodemic.com/wheretobuy/South_Africa), is stereo, direksioneel, het ‘n rekkie skokbrekerstelsel (om ruis minder te maak) en ingeboude versterking (as dit sou nodig wees). Dit werk ook van ‘n aparte battery af. Onthou om die mikrofoon aan te sit! Met ‘n eksterne mikrofoon ingeprop, werk die aanboord een nie, so jy eindig op sonder klank.
Røde Video mic Pro
Røde Video mic Pro met Fluffy, die windfilter
5. Driepoot
Mens kan ver kom met die kamera heeltyd in die hand, maar een of ander tyd wil jy ‘n beeld hê wat heeltemal stilstaan of glad ‘pan’ van een kant na die ander. Wanneer jy ‘n driepoot koop, maak seker jy koop ‘n videodriepoot, verkieslik een met ‘n vloeistofkop vir gladder bewegings. Ek kan nie uit ondervinding praat nie, maar blykbaar het die moderne fotodriepote stoppunte, wat lieflik is vir ‘n foto posisioneer, maar glad nie vir videobewegings werk nie.
My eie driepoot is ‘n ou Bilora videodriepoot uit +-1980 wat ek van my oupa geërf het. Dit het nie ‘n vloeistofkop nie, maar werk redelik goed vir wat ek nou wil doen. Die kopstuk het ‘n spleet, wat nie ‘n DSLR kan vat nie, maar dit was maklik om ‘n Manfrotto Quick Release Plate daarop vas te bout. Werk soos ‘n droom. As jy in dieselfde situasie is en ‘n winkel sê vir jou hulle kan nie net die plaat bestel nie, jy sal ‘n hele nuwe kop moet koop, gaan na ‘n ander winkel. Radiolens (genoem in my vorige post) het dit sonder probleme gedoen gekry.
6. Veranderbare ND (neutrale digtheid)-filter
As mens gewoond is aan net foto’s neem, verstaan jy nie werklik hoekom ‘n filter onder noodsaaklikhede sal tel nie. Hier’s die probleem: met video skiet jy teen ‘n spesifieke “frame rate” (bv vir PAL is dit 25 beelde per sekonde) en om mooi gladde bewegings in die video te kry is dit die beste om die sluiter oop te hou vir die helfte van die tyd vir een beeld. M.a.w. as jy teen 25 beelde per sekonde afneem, stel die sluiterspoed op 1/50’ste van ‘n sekonde.
Onmiddellik het jy net een manier oor om die hoeveelheid lig wat by die kamera inkom te verstel: die diafragma (“aperture”). Maar ‘n diafragma kan net tot so klein toe wanneer die lig sterk is. Of jy wil die fokusdiepte (m.a.w. die diafragma) op iets spesifiek hê.
Dis hier waar ‘n veranderbare ND-filter by kom as ‘n ekstra manier om die hoeveelheid lig te stel. Dit kom vas op die punt van die lens soos enige ander filter, maar kan gedraai word dat die beeld ligter of donkerder word. Nie dat ek al met ‘n regte vari ND-filter gewerk het nie. ‘n Ander – en goedkoper – opsie is om twee gewone polariseerfilters bo-oor mekaar te gebruik (voorgestel deur Radiolens. Nee, ek is nie so slim nie :)), met die beperking dat dit nie twee sirkelvormige (“circular”) polariseerfilters kan wees nie, want dit beïnvloed die kleur.
Vir my stelsel het ek ‘n sirkelvormige polariseerder wat op die lens vasskroef, ‘n reghoekige lenshouer wat bo-op dit vasskroef en ‘n lineêre polariseerder wat in die houer inskuif. Dan draai ek die voorste filter om die lig te verander:
Sirkelvormige polariseerder
Filterhouer bo-op die sirkelvormige polariseerder
Veranderbare ND-filter met polariseerders gebou
(die korrels is nog Kalaharisand van die Paasnaweek af…)
7. Redigeersagteware
Nou het jy ‘n reeks goed afgeneem en jy wil iets daarmee maak. Geen amateur kan ‘n volweergawe van een van die groot videoredigeringspakkette bekostig nie (dink R25 000 en op…). So, kyk na die verskillende gratis opsies (Microsoft se “Movie Maker” is blykbaar nie so sleg nie; al die Linux programme wat ek probeer het was meer frustrerend as iets anders). Dan is daar die toetsweergawes van Adobe Premier Pro, Final Cut Pro, ens wat mens ‘n spesifieke tydperk kan gebruik. As jy by ‘n opvoedkundige instansie is, kan jy ‘n opvoedkundige weergawe van Adobe Premier Pro teen ‘n enorme afslag kry (dink R2 800). Dalk van die ander pakkette ook.
Hoe dit ookal sy, kry een en begin; dis harder werk om ‘n video te redigeer soos jy hom wil hê as wat jy dalk dink.
Gepraat van sagteware. Daar’s natuurlike altyd roofkopieë, wat ek beslis nie voorstaan nie. Hoe kan ek verwag dat ander mense my kopiereg moet respekteer, as ek hulle s’n nie respekteer nie? Jou en jou gewete se besluit.
Een ding wat nie op hierdie lys is nie, is ligte. Hoofrede hiervoor is dat ek sover net buitenshuis afgeneem het en hulle nog nooit gebruik het nie. Dit sal kom. Verwag ‘n post daaroor, een of ander tyd…
Volgende: verskillende lense